Δελτίο τύπου από τη συναυλία στο θέατρο της Ρεματιάς

Δελτίο τύπου από τη συναυλία στο θέατρο της Ρεματιάς

 
 «Πέρασαν κιόλας ολόκληρες 17 μέρες από κείνη τη Δευτέρα.
Σχεδόν δεν καταλάβαμε πώς.
Θαρρείς και ο χρόνος σταμάτησε γύρω μας. 
Σβηστήκαν κιόλας από την μνήμη φωτιές, σειρήνες, φωνές και συντρίμμια.
Νομίζω πώς αν, χρόνια μετά, με ρωτήσουν τι θυμάμαι από τη μέρα που κάηκε το θέατρο, σίγουρα θα τα χάσω.
Μόνο η φιγούρα του φίλου που θρηνεί στα αποκαΐδια στέκει σαν πρόκα στο μυαλό, καρφωμένη.
Γιατί το θεατράκι αυτό δεν στέγασε μόνο ήχους, μουσικές και χρώματα μιας τριαντάχρονης διαδρομής που το έκανε γνωστό σε όλη την Αθήνα.
Πιότερο από αυτό, για μερικούς από μας, ήταν τα μάτια, τα βήματα και η αναπνοή της νιότης μας.
Ανάμεσα στις καλαμιές του στροβιλίζονται σαν σκιές, οι αγκαλιές που απλόχερα μας χαρίστηκαν και τα φιλιά που μας αρνήθηκαν. 
Στις όχθες του βηματίζουν ακόμη οι πρόωρα χαμένοι μας φίλοι.
Κι όταν το φεγγάρι γιομίζει, κοκκινίζουν μαζί τα όνειρά μας και η μοναξιά στη μέση του δρόμου γίνεται ελαφρότερη.
Τότε τα πράγματα αποκτούν πάλι κάποιο νόημα.
Γιατί το μεγάλο τούτο ρέμα όπως λέει και ο ποιητής, είναι καμωμένο από όλα τα πράγματα που γνώρισες ή που θα μπορούσες να είχες γνωρίσει.
Ήξεραν πώς, την ψυχή μας να τουφεκίσουν, οι άθλιοι…
Μόνο που τούτη την φορά λάθεψαν.
Και την προηγούμενη Κυριακή κατάλαβαν πώς και εκατό φορές να το γκρεμίσουν, εμείς εκατό φορές θα το αναστήσουμε. 
Όπως θα ξαναφτιάξουμε την πόλη μας.
Όπως θα ξαναχτίσουμε την χώρα μας».