Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Χαλανδρίου

Νεράιδες, ξωτικά, ξόρκια, μαγικά φίλτρα, θαυματουργά βότανα, τελετουργίες εξορκισμού, οι «Καλοί» ως πνεύματα θειότητας προικισμένα με δαιμονικές δυνάμεις. Η σκληρή μοίρα μιας οικογένειας, ένα ορφανό παιδί, ο Μίχολ, ανήμπορο να περπατήσει και να μιλήσει στα τέσσερά του χρόνια, μεγαλώνει δίπλα στη γιαγιά του τη Νόρα Χιλ, που πρόσφατα χήρεψε. Μαζί τους η Μαίρη, μια φτωχή κοπέλα από άλλο μέρος που ξενοδουλεύει για να βοηθήσει την οικογένειά της Γύρω τους μια μικρή κοινωνία πάμφτωχων ανθρώπων «όρκοι σιωπής περιβάλλουν τους ανθρώπους αυτούς που συνδέονται μεταξύ τους με πλήθος συγγενικών ή άλλων κρυφών ή φανερών σχέσεων και είναι έτοιμοι να αποδώσουν την όποια κακοτυχία τους στα κακά δαιμόνια που τους έχουν βάλει στόχο.

Οι ίδιοι έχουν βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον δικό τους στόχο. Μια περιθωριακή, δαιμονοποιημένη από πολλούς, αγιοποιημένη από άλλους, ηλικιωμένη γυναίκα που ανήκει στους ανθρώπους «που έχουν γεννηθεί έξω από τα πράγματα, που το δέρμα τους είναι πιο λεπτό, τα μάτια τους βλέπουν ό,τι οι άλλοι σπάνια προσέχουν – οι καρδιές τους καταπίνουν περισσότερο αίμα από τις συνηθισμένες καρδιές, και το ποτάμι γι’ αυτούς κυλάει αλλιώς τα νερά του». .,. Η γριά Νανς Ρόουτς, αγγιγμένη η ίδια από τα ξωτικά, με παράδοση οικογενειακή δίπλα στα αόρατα όντα, ξέρει τα μυστικά του κόσμου (και στις δύο εκδοχές του, θεατή και αθέατη), γιατροπορεύει με δικά της μαντζούνια τους αναξιοπαθούντες, γιάτρισσα, μάγισσα παρούσα σε γέννηση και σε θάνατο, μαμή και μοιρολογίστρα.

Αυτά αποτελούν τα βασικά συστατικά του σκηνικού που στήνει η Kent πίσω από μια θλιβερή ιστορία, αφηγημένη με ύφος που αποπειράται να δώσει ειρμό και ρεαλισμό στο παράλογο, σε ένα κείμενο διάχυτο από κομμάτια περιγραφικού λυρισμού και μυθοπλαστικής ακρίβειας, όπως και δάνεια από τη γοτθική λογοτεχνική παράδοση.