Ο Δήμαρχος Σίμος Ρούσσος για το Πρόβλημα της Αποκομιδής των Απορριμμάτων

Η τελευταία, τραυματική για την πόλη, εμπειρία που προκλήθηκε από το δωδεκαήμερο κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής αλλά και του Κέντρου Ανακύκλωσης, φέρνει για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στα μεγάλα αστικά κέντρα και στη χώρα.

Δυστυχώς συνηθίσαμε να μιλάμε, να αποδίδουμε ευθύνες και να αλληλοκατηγορούμαστε μόνο σε τέτοιες ακραίες περιστάσεις, οι οποίες, όπως όλα δείχνουν, στο μέλλον θα επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα.
Όλον τον υπόλοιπο καιρό, αμέριμνοι και αδιάφοροι, προτιμάμε να πετάμε τα σκουπίδια ΜΑΣ στην αυλή της υποβαθμισμένης Δυτικής Αττικής, βέβαιοι ότι η εγκληματική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, που φέρνει τη χώρα μας τελευταία στην ανακύκλωση στην Ευρώπη, θα συνεχίζεται χωρίς συνέπειες για την καθημερινότητά μας.

Κι όμως τα παραδείγματα δίπλα μας πληθαίνουν (Ηλεία, Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Αίγιο) και όλα δείχνουν ότι η εξάντληση της Φυλής είναι θέμα ελάχιστου χρόνου. Τότε θα βρεθούμε όλοι, Πολιτεία, Αυτοδιοίκηση και πολίτες αντιμέτωποι με τις συνέπειες των επιλογών μας.

Η μεν πολιτεία για την έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου και στρατηγικής για τα απορρίμματα, ή αυτοδιοίκηση για την ατολμία ριζοσπαστικών πρακτικών και την ευκολία μετάθεσης των ευθυνών και των σκουπιδιών στην αυλή του γείτονα και ασφαλώς οι πολίτες για την αδιαφορία και την προκλητική αναλγησία με την οποία αντιμετωπίζουμε την φύση και το μέλλον των παιδιών μας.
Έγιναν πολλά αυτά τα τρία χρόνια για να προωθηθεί στην πόλη μια εναλλακτική στρατηγική για τα σκουπίδια και τη διαχείρισή τους:

1. Αγοράστηκε το ακίνητο ΧΕΥ 9, έκτασης 6.500 τ.μ. αφού εξασφαλίστηκαν, με υπουργικές αποφάσεις, οι χρήσεις για να λυθεί το άλυτο, επί 40 συναπτά έτη, πρόβλημα στέγασης της υπηρεσίας καθαριότητας. Ωστόσο οι χρονοβόρες διαδικασίες μελετών, αδειοδοτήσεων και δημοπρατήσεων, σίγουρα δίνουν μεσοπρόθεσμο χαρακτήρα στην αξιοποίησή του.

2. Ενισχύθηκε αποφασιστικά ο πεπαλαιωμένος εξοπλισμός με 8 νέα απορριμματοφόρα και άλλα μηχανήματα έργου, ενώ αντικαταστάθηκαν 3000 κάδοι, τοποθετήθηκαν 905 κίτρινοι κάδοι για το χαρτί και 750 νέοι μπλε κάδοι για την ανακύκλωση. Κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι λείπουν κάδοι, μέσα η προσωπικό.

3. Τοποθετήθηκαν 4 υπόγεια συστήματα για την ελάφρυνση του εμπορικού κέντρου ενώ μοιράζονται 360 δωρεάν κάδοι για οικιακή κομποστοποίηση.

4. Προσλήφθηκαν εκατοντάδες εργαζόμενοι, υπερδιπλασιάζοντας το απασχολούμενο εργατικό προσωπικό.

5. Ο δήμος παραλαμβάνει πλέον κατ’ οίκον ηλεκτρικές συσκευές συμβεβλημένος με εταιρία ανακύκλωσης.

6. Το Χαλάνδρι κατάφερε να βρεθεί στην πρωτοπορία της καινοτομίας με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα waste4think το οποίο εκτός από διακρίσεις και θετικά σχόλια, δείχνει να ανοίγει μια ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον.

Ωστόσο τίποτε από όλα αυτά δεν φάνηκε αρκετό να αποτρέψει την συσσώρευση 1300 τόνων απορριμμάτων στους δρόμους της πόλης, μόλις έκλεισε η Φυλή, τις τελευταίες μέρες.
Η πόλη συνεχίζει να παράγει 100 τόνους σκουπίδια ημερησίως, τα οποία εναποτίθενται χωρίς οικιακή διαλογή και μεταφέρονται καθημερινά στον ΧΥΤΑ χωρίς να διαθέτει έναν, έστω μικρό, τοπικό σταθμό μεταφόρτωσης.
Και δυστυχώς πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που συνεχίζουν να θεωρούν αυτονόητο δικαίωμά τους να μην κάνουν διαχωρισμό και ανακύκλωση, όταν δεν πετούν οικοσκευές και μπάζα στους κάδους απορριμμάτων καταστρέφοντας κάθε προσπάθεια.

Ωστόσο είναι φανερό ότι δεν θα μπορούμε για πολύ να έχουμε την πολυτέλεια της αμεριμνησίας και πολύ περισσότερο παρόμοιων αντικοινωνικών πρακτικών.
Και αν μέχρι χθες η αλλαγή του χρεοκοπημένου μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων ήταν κυρίως θέμα πολιτικής κουλτούρας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας, τώρα γίνεται κυριολεκτικά θέμα επιβίωσης της πόλης και των ανθρώπων της.

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Υ.Γ Οφείλει κανείς να δώσει συγχαρητήρια στο εργατοτεχνικό προσωπικό που κατάφερε τις τρεις τελευταίες μέρες να συλλέξει απορρίμματα 15 ημερών. Αντιμέτωποι με ατελείωτες ουρές οχημάτων στον ΧΥΤΑ, με αναμονή 7ώρου οι εργαζόμενοι, στην πλειονότητά τους, έδειξαν επαγγελματισμό και αίσθημα ευθύνης. Δεν μπορεί βέβαια να πει κανείς το ίδιο για την γνωστή παρέα γραφειοκρατών που θεώρησαν την κρίση αυτή ως αντιπολιτευτική ευκαιρία και επιχείρησαν μέχρι και να μπλοκάρουν την αποκομιδή του Σαββάτου 23 Ιουνίου, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες στην πόλη. Η πλήρης απομόνωση των προσπαθειών τους από τους παρευρισκόμενους δείχνει ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων του δήμου διαθέτει και μνήμη και κρίση.