Λέσχες Ανάγνωσης Ιστορικού Μυθιστορήματος, Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
 |
Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο |
ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ
Για τον Απρίλιο επιλέξαμε να διαβάσουμε: |
«Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ» του J. M. Coetzee |
(εκδ. Μεταίχμιο) |
|
|
Επόμενη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης, |
την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, 18:30 |
στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου – Βιβλιοθήκη |
|
(Φιλ. Εταιρείας και Τομπάζη 18 τηλ. 210 6820464) |
|
Μαζί μας η βραβευμένη μεταφράστρια Αθηνά Δημητριάδου |
J. M. Coetzee
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Τζ. Μ. Κούτσι γεννήθηκε το 1940 στο Κέιπ Τάουν. Σπούδασε στη Νότιο Αφρική και στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε ως καθηγητής πανεπιστημίου ως το 1983. Το 1984 εκλέχτηκε καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. Το 2002 μετακόμισε στην Αυστραλία, όπου και διαμένει. Η καριέρα του ως συγγραφέα ξεκίνησε το 1974. Έχει γράψει τα βιβλία: ‘Dusklands’ (ελλ. μτφρ. ‘Σκοτεινές χώρες’, 1974), ‘Στην καρδιά της χώρας’ (1977), ‘Περιμένοντας τους βαρβάρους’ (1980, Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Νότιας Αφρικής, βραβεία James Tait Black και Geoffrey Faber), ‘Βίος και Πολιτεία του Μάικλ Κ.’ (1983, βραβείο Booker, βραβείο Femina και Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας), ‘Foe’ (ελλ. μτφρ. ‘Μια γυναίκα στο νησί του Ροβινσώνα’, 1986), ‘Τα χρόνια του σιδήρου’ (1990, βραβείο της Sunday Express για το Βιβλίο της Χρονιάς), ‘Ο άρχοντας της Πετρούπολης’ (1994, Διεθνές Βραβείο Μυθοπλασίας των Irish Times), ‘Ατίμωση’ (1999, βραβείο Booker και Commonwealth writers’), ‘Ελίζαμπεθ Κοστέλο’ (2003), ‘Slow man’ (ελλ. μτφρ. ‘Ένας αργός άνθρωπος’, 2005), τα αυτοβιογραφικά αφηγήματα ‘Σκηνές απ’ τη ζωή ενός παιδιού’ (1997, υποψήφιο για το National Book Critics Circle Award) και ‘Σκηνές απ’ τη ζωή ενός νέου’, καθώς και δοκίμια λογοτεχνικού περιεχομένου. Ο Τζ. Μ. Κούτσι ήταν ο πρώτος συγγραφέας που είχε την τιμή να του απονεμηθεί δύο φορές το βραβείο Booker. Το 2003 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Έχει επίσης τιμηθεί με το βραβείο της Κοινοπολιτείας, το Prix Etranger Femina και έχει λάβει τρεις φορές την υψηλότερη τιμητική διάκριση στη χώρα του. (2007) Ημερολόγιο μιας κακής χρονιάς , Μεταίχμιο (2007) Ξένα ακρογιάλια , Μεταίχμιο (2007) Περί λογοκρισίας , Πατάκη (2006) Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ , Μεταίχμιο (2005) Ένας αργός άνθρωπος , Μεταίχμιο (2005) Σκοτεινές χώρες , Μεταίχμιο (2004) Μια γυναίκα στο νησί του Ροβινσώνα , Μεταίχμιο (2004) Ο άρχοντας της Πετρούπολης , Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (2003) Ελίζαμπεθ Κοστέλο , Διήγηση (2003) Σκηνές απ’ τη ζωή ενός νέου , Διήγηση (2003) Σκηνές απ’ τη ζωή ενός παιδιού , Διήγηση (2003) Τα χρόνια του σιδήρου , Μεταίχμιο (2002) Ατίμωση , Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (2002) Στην καρδιά της χώρας , Scripta (1999) Ο άρχοντας της Πετρούπολης , Νεφέλη (1996).
«Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ»
Στη Νότια Αφρική, όπου κάτω από την πίεση της μακροχρόνιας εμφύλιας διαμάχης κάθε έννοια διοίκησης και τάξης καταρρέει, ένας αφανής, ασήμαντος άνθρωπος, ο Μάικλ Κ, κηπουρός στο Δήμο του Κέιπ Τάουν, αποφασίζει τη μεγάλη έξοδο προς την εγκαταλειμμένη ύπαιθρο. Σκοπεύει να αρχίσει μαζί με τη μητέρα του μια καινούργια ζωή μακριά από τις ταραχές και τον πόλεμο. Όμως ο πόλεμος εξακολουθεί παντού. Όταν φυλακίζεται ως συνεργάτης των ανταρτών που δρουν στην ύπαιθρο, αρχίζει μια νηστεία η οποία αρχικά εξοργίζει, στη συνέχεια προκαλεί την αμηχανία και τέλος εμπνέει το σεβασμό των εκπροσώπων της εξουσίας.ght’> Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
.
Εδώ έχουμε έναν αδικημένο άνθρωπο, που γεννιέται με λαγώχειλο και, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να τον φθονήσουν οι συνάνθρωποί του για την καλή του τύχη. Η δυστυχία, το ξέρουμε αυτό, είναι σπουδαίο λογοτεχνικό υλικό. Ωστόσο δύστυχος μπορεί να είναι ο ευφυής, ο αφυής, ο γέρος, ο νέος^ τη δυστυχία μπορεί να τη βιώνει κανείς σαν έξωθεν πλήγμα αλλά και σαν έσωθεν μοίρα. Ο Κούτσι υπέκυψε μάλλον στον πειρασμό να περιγράψει τη δυστυχία ως κάτι απολύτως φυσιολογικό, σαν λειψόβια συνθήκη όπου αυτός που σκέφτεται και αυτός που υποφέρει είναι το ίδιο πρόσωπο και μάλλον κάτι παρακάτω από πρόσωπο. Με απλά λόγια έχουμε στο πιάτο τη ζωή ενός άστεγου από πάσης πλευράς. Ο αφηγητής έχει διαμορφώσει ειδική τεχνική για να διασώζει τα συμπτώματα της κατάστασής του. Κυρίως αρνείται να θεωρήσει τον ήρωα του φυρόμυαλο. Δεν τα έχει χαμένα. Απλώς βρίσκεται διαρκώς σε δύσκολη θέση. Με σκέψεις όπως «όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τα σώματά τους», «είμαι σαν το μυρμήγκι που δεν ξέρει πού πέφτει η φωλιά του», δεν έχουμε περιστατικά για
παρουσίαση, αλλά για την αντοχή ενός νου που όσο θυμίζει ένα τίποτα που ζει για το τίποτα, αποκτά αυξανόμενο ενδιαφέρον.
(Μετ. Αθηνά Δημητριάδου-βραβείο μετάφρασης 2007-, Μεταίχμιο, σ. 274.)