Η ΔΕΠΙΣ Χαλανδρίου για τις Γυναικοκτονίες

Η ΔΕΠΙΣ Χαλανδρίου για τις Γυναικοκτονίες

Η ΔΕΠΙΣ Χαλανδρίου για τις Γυναικοκτονίες

Τρεις γυναικοκτονίες σε δύο μόλις μέρες, με τους δράστες να έχουν τα κλειδιά των σπιτιών των δολοφονημένων γυναικών. Το χέρι της πατριαρχίας, αιώνες τώρα, τιμωρεί τα σώματα των γυναικών, τα επιβλέπει, τα δολοφονεί, τα ελέγχει, τα θεωρεί κτήμα τους. «Με απατούσε», «Θόλωσα» ισχυρίστηκαν οι δράστες για να αιτιολογήσουν την δολοφονία των συντρόφων τους, των συζύγων τους, των μητέρων τους. Δεν είναι μόνο η συντροφική βία. Είναι και οι δολοφονίες μητέρων, βιασμένων και χτυπημένων από τους γιούς τους, είναι ο αυτοκτονίες εξ’ αιτίας κακοποίησης, οι βιασμοί γυναικών και η υπονόμευση της ζωής των παιδιών, ως συνέπειες της έμφυλης βίας σε όλες τις εκφάνσεις της ζώσας πραγματικότητας των γυναικών.

Κι αυτό πρέπει να αλλάξει με πολιτικές ουσιαστικές, μακροπρόθεσμες, οριζόντιες να διατρέχουν όλα τα πεδία της δημόσιας, κοινωνικής και πολιτικής ζωής σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.

Δεν αρκεί η οργή και η αγανάκτησή μας, η οποία τον τελευταίο καιρό εκφράζεται όλο και συχνότερα και με μεγαλύτερη ένταση. Οφείλουμε αυτή την οργή και αγανάκτηση να την μετουσιώσουμε σε παιδεία ισότητας, σε κουλτούρα συντροφικότητας, σε πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης της έμφυλης βίας, ακραία μορφή της οποίας αποτελούν οι γυναικοκτονίες.

Η ορατότητα των δολοφονιών με έμφυλο πρόσημο, η ονοματοθεσία τους ως γυναικοκτονίες, έχουν εγγραφεί πλέον στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Οφείλει να εγγραφεί και στον ποινικό κώδικα μας. Αποτελεί αίτημα επιτακτικό και αναγκαίο, επιβεβλημένο από το μέγεθος και το εύρος της έμφυλης βίας που χαρακτηρίζει τις διαπροσωπικές και ενδοοικογενειακές σχέσεις.

Απαιτείται:

• Σειρά μέτρων και πολιτικών καθώς και συντονισμένων ενεργειών με όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες στο πεδίο.
• Έρευνα για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση όλων των αιτιών που προκαλούν το φαινόμενο.
• Ενίσχυση και εξάπλωση, ποιοτική και ποσοτική, του Δικτύου Δομών για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
• Διαρκής επιμόρφωση και στελέχωση με έμπειρο και καταρτισμένο επιστημονικό δυναμικό σχολείων, αστυνομίας, νοσοκομείων, δικαστηρίων, συμβουλευτικών κέντρων και ξενώνων.
• Τήρηση και πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κων/πολης. Επείγει να τεθούν σε εφαρμογή όλα τα μέτρα προστασίας θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που προβλέπει η Σύμβαση όπως το άρθρο 52, με βάση το οποίο οι Αρχές μπορούν να διατάξουν την άμεση απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή εστία και να του απαγορεύσουν την προσέγγιση της οικίας των θυμάτων.
• Αναγκαίες νομοθετικές παρεμβάσεις όπου απαιτείται σε κεντρικό επίπεδο.
• Να αναγνωριστεί τώρα ο όρος «Γυναικοκτονία», διότι δεν είναι απλώς έγκλημα! Είναι φόνος που τα κίνητρά του σχετίζονται με τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και την πατριαρχία.
• Κάθε γυναίκα που δολοφονείται από τον σύζυγό, σύντροφο ή γιο της, δηλώνει την αποτυχία της Πολιτείας και αποδεικνύει την ανεπάρκεια των θεσμικών οργάνων να παρέμβουν για την αποτροπή των γυναικοκτονιών.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !

Τα χέρια που σηκώνονται είναι για να αγκαλιάζουν. Όχι να δολοφονούν, να μαχαιρώνουν, να πνίγουν, να βιάζουν.

Μέτρα και πολιτικές ΤΩΡΑ!

Καμιά γυναίκα δολοφονημένη, καμιά γυναίκα να μην λείψει! Tις θέλουμε όλες εδώ.