28/6/2007 Γ. Λιερός: «Όπου το παλεύουμε, πάντα κερδίζουμε κάτι»

Γ. Λιερός: «Όπου το παλεύουμε, πάντα κερδίζουμε κάτι» 

 

Με τους κ.κ. Λιερό, τον επικεφαλής της παράταξης «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου’, και  κ. Πανταζή, αρχηγό της παράταξης ‘Χαλάνδρι -Αναγέννηση’,  η τοπική μηνιαία έκδοση  ‘φλυαρία’ ολοκληρώνει τον κύκλο των συνεντεύξεων των πολιτικών αρχηγών της πόλης μας.

Το www.chalandri.gr αναδημοσιεύει αυτές τις δύο συνεντεύξεις που σίγουρα θα συζητηθούν.

 

 

Είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα, από την απήχηση που είχαμε, γιατί για πρώτη φορά σε όλη την Ελλάδα συναντήθηκε σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο ένα τόσο μεγάλο εύρος δυνάμεων της Αριστεράς. Ουσιαστικά στις 12 Ιουλίου ανακοινώσαμε την εκλογική κάθοδο και σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, καταγράψαμε ένα από τα καλύτερα αποτελέσματα πανελλαδικά για μεγάλη πόλη σε σχέση με σχήματα ανάλογα με μας.

 

 

Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο φυσικά δεν είναι ευχάριστο και καλό για την πόλη μας, τουλάχιστον σύμφωνα με τον τρόπο που αποτιμούμε εμείς την προηγούμενη τετραετία του. Δυστυχώς όμως σε όλα τα επίπεδα, σε δημοτικές, σε πολιτικές, στις εκλογές, στην Ελλάδα και παντού, βρισκόμαστε σε αυτήν την άσχημη και δυσάρεστη κατάσταση να βλέπουμε αυτά τα αποτελέσματα.

 

 

Ο σκοπός της δραστηριότητάς μας και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και έξω από αυτό, είναι να βοηθήσουμε τους κατοίκους να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην πόλη, με ό,τι σημαίνει αυτό το πράγμα, που σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει δηλαδή δικαίωμα σε ελεύθερους χώρους, σε δημόσιους χώρους, δικαίωμα σε πράσινο, δικαίωμα σε μια ζωντανή πόλη και αυτό καθορίζει και τη στάση μας μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Δώσαμε μια μάχη εναντίον του καινοτόμου σχεδίου ανάπτυξης που έφερε η πλειοψηφία της διοίκησης στο δημοτικό συμβούλιο. Καταγράψαμε πολύ τεκμηριωμένα την αντίθεσή μας και τις ενστάσεις μας σε αυτό, και είμαστε πολύ χαρούμενοι διότι η υπόλοιπη αντιπολίτευση συμφώνησε μαζί μας και το σχέδιο αυτό ψηφίστηκε μόνο με τις ψήφους της διοίκησης. Καταγράψαμε επίσης την αντίθεσή μας σε μερικά ζητήματα που ίσως για κάποιους φαίνονται μικρά αλλά για μένα είναι σημαντικά όπως π.χ. στο θέμα της – ουσιαστικά – εκδίωξης των τσιγγάνων από τα μέρη τα οποία βρίσκονται εδώ και 30 χρόνια. Καταγράψαμε την αντίθεσή μας στο κυνήγι των μικροπωλητών, που για εμάς δίνουν μια ζωή στην πόλη και σε αυτό το θέμα χαρήκαμε πολύ γιατί όλη η αντιπολίτευση συναίνεσε και το θέμα πέρασε με τις ψήφους της διοίκησης μόνο.

 

 

Η πρότασή μας σχετικά με την ανάγκη αντιπροσώπευσης όλων των παρατάξεων στην δημαρχιακή επιτροπή κατατέθηκε δημόσια κατά τη διάρκεια των συνεδριών και είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά. Είναι κρίμα η κ. Καρατζά να το λέει αυτό, και λέω την έκφραση ότι είναι κρίμα, γιατί με την κ. Καρατζά, όπως και πολλούς άλλους από τον συνδυασμό της, έχουμε βρεθεί εδώ και 10 χρόνια μαζί στις επιτροπές αγώνα, στις κινητοποιήσεις.

 

 

Όχι μόνο με τον συνδυασμό της κ. Καρατζά. Θα προσπαθήσουμε να επιδιώξουμε συμμαχίες με κάθε δύναμη η οποία, όταν τίθενται τα ζητήματα στην πράξη, κινείται βοηθώντας τους κατοίκους να διεκδικήσουν ελεύθερους χώρους, δημόσιους χώρους, να υπερασπίσουν τον χαρακτήρα της πόλης εναντίον της επέκτασης των εμπορικών κέντρων, των πολυκαταστημάτων, σε μία κατεύθυνση σαν και αυτή που έχουμε χαράξει. Από αυτή την σκοπιά προβλέπουμε επίσης και θέλουμε τη συνεργασία ενός κόσμου ο οποίος έκρινε ότι δεν τον εξέφραζε κάποιο από τα υπάρχοντα ψηφοδέλτια και έμεινε έξω από την εκλογική μάχη. Υπήρξε πολύς τέτοιος κόσμος με τον οποίο βρεθήκαμε μαζί στις επιτροπές κατοίκων, στους συλλόγους και τον οποίο θέλουμε μαζί μας. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να διεκδικήσουμε αποτελεσματικότερα ορισμένα πράγματα.

 

 

Κοιτάξτε, εμείς είμαστε αντιπολίτευση. Πιστεύω ότι είμαστε, θέλω να είμαστε, η πιο ριζοσπαστική, αντιπολιτευτική στάση μέσα στο δημοτικό συμβούλιο – αφήνω τους κατοίκους να μας αναγνωρίσουν ως τέτοιο – εμείς θέλουμε να είμαστε όμως τέτοιο. Ασκούμε κριτική στον Δήμαρχο και είναι στο χέρι του Δημάρχου να αξιοποιήσει αυτή την κριτική για να βελτιώσει όσα κατά τη γνώμη μας δεν κάνει όπως πρέπει να κάνει και να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις μας. Θα έλεγα ότι με τη Δημοτική Αρχή είμαστε αντίπαλοι αλλά παραταύτα ένας έξυπνος αντίπαλος ξέρει να επωφελείται και να αξιοποιεί την κριτική που του κάνουν οι αντίπαλοί του.

 

 

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα τα οποία θα συζητήσουμε τους επόμενους μήνες, είναι η ιδιωτικοποίηση των νομικών προσώπων, τα οποία θα ενταχθούν στα διάφορα προγράμματα σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα, πράγμα με το οποίο εμείς διαφωνούμε. Είμαστε υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα. Σήμερα έχουμε μπροστά μας την πραγματικότητα στα νομικά πρόσωπα όπου δυστυχώς η διοίκηση έχει την πλειοψηφία, δηλαδή έχει το πεπόνι και το μαχαίρι. Και δυστυχώς ακόμα και όταν κάνουμε αρκετά ολοκληρωμένες προτάσεις, ακόμα κι όταν τις αναγνωρίζει ως σωστές και προσπαθεί να τις υιοθετήσει, τελικά στην πορεία υλοποίησης, ακόμα κι αν έχει καλές προθέσεις, θα έλεγα ότι οι προτάσεις αυτές κακοποιούνται! Δυστυχώς ο μηχανισμός της διοίκησης δεν έχει συνείδηση πόλης. Δεν έχει αυτό που υπάρχει στην Ευρώπη ακόμα και σε συντηρητικούς πολιτικούς, την αίσθηση της πόλης.

 

 

Πρόκειται για πολύ μεγάλη συζήτηση. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την παράδοση πόλης που βλέπεις στην Ευρώπη. Εδώ στη χώρα μας λέμε πέντε πράγματα τα οποία στη Β. Ευρώπη είναι αυτονόητα για έναν συντηρητικό Δήμαρχο κι εδώ θεωρούνται σχεδόν τοποθέτηση στην επαναστατική Αριστερά. Τα αυτονόητα εδώ καταλήγουν να διεκδικούνται από μειοψηφίες στην αριστερά του πολιτικού φάσματος, πράγματα που στην Ευρώπη είναι αυτονόητα. Δηλαδή, στη Σεβίλλη ακούγαμε μέσα στο συνέδριο να έρχονται συντηρητικοί Δήμαρχοι και να λένε ότι οι προεκλογικές αναμετρήσεις του μέλλοντος πρέπει να κρίνονται από τις προόδους που έκανε ο τάδε Δήμος στον περιορισμό των ρύπων στην πόλη του, από την ανακύκλωση, να υπάρχει δελτίο ανά 6 μήνες με αυτές τις προόδους… Και αυτά να τα λένε συντηρητικοί άνθρωποι που δεν είναι καν σοσιαλιστές! Στην Ελλάδα αν πεις τα ίδια, θεωρείσαι ότι ανήκεις σχεδόν στην επαναστατική Αριστερά! Από την ίδια της τη φύση η ελληνική κοινωνία δεν έχει αστική παράδοση και είναι πολύ δύσκολο για μερικές μειοψηφίες οι οποίες σπανίως φτάνουν μέσα στο εκλογικό σώμα τα διψήφια νούμερα να κάνουν κατανοητά αυτά τα πράγματα.

 

 

Είναι μία ενέργεια που την έκαναν κάποιοι νεαροί συμπολίτες μας, οι οποίοι δεν ανήκουν στη δική  μας παράταξη ούτε πρόκειται για πρωτοβουλία της δικής μας παράταξης. Προσωπικά με συγκίνησαν 2-3 πράγματα που είδα και που δείχνουν και μία άλλη κουλτούρα. Κάποιος θα μπορούσε να τα θεωρήσει δευτερεύοντα. Αλλά αν σκεφτούμε την κακοδαιμονία που μας βασανίζει, δεν τα θεωρώ καθόλου δευτερεύοντα. Έκαναν λοιπόν μία εκδήλωση για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και με τη βοήθεια κάποιων από αυτούς που κάνουν τα μεταπτυχιακά τους στο πολυτεχνείο, έφτιαξαν μια ανεμογεννήτρια και την εγκατέστησαν στην κατάληψη ώστε να παίρνουνε ρεύμα από αυτήν. Βέβαια δε λύνεται το πρόβλημα, αλλά φανερώνεται η στάση κάποιων ριζοσπαστών ανθρώπων, οι οποίοι δεν λένε απλώς λόγια αλλά προσπαθούν να κάνουν και κάποια πράγματα. Ένα άλλο που με συγκίνησε είναι η γιορτή που έκαναν για τη γειτονιά την Καθαρά Δευτέρα. Έκαναν δηλαδή Καθαρά Δευτέρα με τα φαγητά που τα ήθη και τα έθιμα της χώρας μας απαιτούν να είναι.

 

 

Είναι πολύ ενδιαφέρον και οφείλω να το πω, ότι τα παιδιά ζήτησαν βοήθεια από αρχιτέκτονες ώστε να υπάρχει η γνώμη έμπειρων αρχιτεκτόνων που έχουν ασχοληθεί με τα διατηρητέα ώστε να μην κάνουν παρεμβάσεις που θα δημιουργούσαν πρόβλημα. Από τους πρώτους που επιδίωξαν να έρθουν σε επαφή ήταν ο Σύλλογος προστασίας της Ρεματιάς.

 

 

Η υπόθεση Δουζένη δείχνει ότι το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι η κινητοποίηση των κατοίκων, η πολιτική πίεση που μπορούμε να ασκήσουμε έτσι, η δημοσιότητα και επιπλέον κάποιες νομικές ενέργειες. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τον κόσμο, ότι όλα αυτά είναι εύκολα. Είναι πολύ δύσκολα. Αυτή τη στιγμή το πιο πιθανό είναι ότι το Δουζένη μάλλον το κερδίζουμε. Αυτό λένε οι τελευταίες εξελίξεις και είναι θετικό. Και για να μπούμε στην καρδιά του προβλήματος: για να κερδηθεί το Δουζένη χρειάστηκε 30 άνθρωποι να ασχολούνται διαρκώς επί μερικά χρόνια. Και πρόκειται μόνο για έναν από τους ελεύθερους χώρους…

 

 

Ακριβώς. Κοιτάξτε… Η πείρα μου έχει δείξει ότι όπου το έχουμε παλέψει, πάντα κάτι βγάζουμε. Μπορεί να μην βγάλουμε αυτό που θέλουμε αλλά κάτι βγάζουμε. Δηλαδή σκεφτείτε: το Μετρό έγινε υπόγειο, σκεπάσαμε την Αττική Οδό, με προβλήματα: δεν πετύχαμε όλα αυτά που θέλαμε και τούτο λόγω συγκεκριμένων ευθυνών των δημοτικών αρχών. Παραταύτα αυτό που πετύχαμε με τις κινητοποιήσεις μας είναι πολύ καλύτερο από το να περνάει, όπως στο Μαρούσι, ανοιχτή η Αττική Οδός.

 

 

Μπροστά μας βρίσκονται τουλάχιστον τρία σημαντικά μέτωπα. Το πρώτο αφορά στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Εμείς, και ήμασταν οι μόνοι, κρίναμε ότι δεν έπρεπε να ανοίξει συζήτηση στο Χαλάνδρι για το πολεοδομικό σχέδιο. Γιατί θεωρούμε ότι ο συσχετισμός δυνάμεων αυτή τη στιγμή είναι αρνητικός, τον τελικό λόγο τον έχει το ΥΠΕΧΩΔΕ και σε αυτό το πράγμα θα είμαστε στη γωνία. Δυστυχώς όλες οι άλλες παρατάξεις πήραν πρωτοβουλία να το ανοίξουν. Από εκεί πέρα χρειάζεται μάχη για να προστατέψουμε την πόλη μας.
Ένα ακόμη πολύ σημαντικό ζήτημα αφορά στη διεκδίκηση δημόσιων χώρων. Και συγκεκριμένα το θέμα της πλατείας μας. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πλατεία. Ένα σημαντικό μέρος της είναι κατειλημμένο από τις αυθαίρετες κατασκευές, τα διατηρητέα έχουν εξαφανιστεί, η νεολαία και η τρίτη ηλικία έχουν πεταχτεί έξω. Και αυτόν τον μήνα ανακοινώνεται η μελέτη κατασκευής για την ανάπλαση της πλατείας, η οποία θα σημαδέψει την πόλη μας για τα επόμενα 10 – 15 χρόνια. Ενοποιείται η πλατεία, θα καταργηθεί ο δρόμος που την κόβει στη μέση, θα φύγουν τα αυθαίρετα, τί θα γίνει από όλα αυτά; Ήδη υπάρχει το πρόβλημα ότι πρόκειται για μελέτη – κατασκευή, δεν έχει γίνει αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, η μελέτη δεν παίρνει υπόψη της το τι θα γίνει στο χώρο του δημοτικού οικοπέδου που προορίζεται για το δημαρχείο, δεν παίρνει υπόψη της την κυκλοφοριακή μελέτη…
Ένα τρίτο ζήτημα είναι το πρόβλημα της Ρεματιάς. Το ζήτημα με το Καινοτόμο Σχέδιο Ανάπτυξης είναι πολύ σοβαρό και πρέπει οι πολίτες να είναι σε εγρήγορση γιατί ήδη αυτό που γίνεται στα Μελίσσια, με τις αναπλάσεις της Ρεματιάς, δίνει μια πρόγευση… Σας υπενθυμίζω ότι η WWF απέσυρε την υπογραφή της, 45.000.000 για να φτιάξεις μονοπάτια είναι λίγο υπερβολικό…

 

 

Θα υπάρξει οπωσδήποτε. Είναι ρητή εκλογική μας δέσμευση την οποία θα τηρήσουμε. Θέλω να πω μια κουβέντα πάνω σε αυτό: εμείς δεν πιστεύουμε σε αυτό το δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να είμαι περήφανος για την παράταξή μου, είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με δεξιότητες και στέκουν ο ένας δίπλα στον άλλον. Θα ήταν κρίμα να μην το αξιοποιήσουμε αυτό. Πιστεύω ότι η εναλλαγή είναι μια βαθιά πολιτική αντίληψη, η οποία θέλει να βγαίνουμε έξω εμείς όχι ένας φωτισμένος, να δημιουργείται ένα πλαίσιο όπου και έχουμε πραγματικούς πολίτες ενεργούς και πάει λέγοντας. Είναι δέσμευση και ουσία της πολιτικής μας, κατά τη δική μου γνώμη.

 

 

Ναι, βέβαια, βέβαια. Όταν κριθεί το πότε ακριβώς θα γίνει…

 

 

Δεν το ξέρουμε, θα παραιτηθούμε και θα μπουν οι επόμενοι. Και οι δύο θα παραιτηθούμε και θα μπουν οι επόμενοι. Δεν έχουμε όμως χρονικό ορίζοντα…